guatemala - flores og tikal

har du vore ute i aamot kl 3 paa natta foer? omtrent saa roleg er det heile tida i flores. dette er byen som aldrig vaaknar. ein by paa omtrent 2000 innbyggerar som ligg paa ei lita oy i guatemalas 2. stoerste innsjoe. trange trivlege gater, raude tak, 3 tre og et knippe restauranter. detta er plassen mamma ville elska for sin middelhavsstemning og gamle arkitettur.
fint det.

ikkje langt unna ligg dei majestetiske mayaruinane tikal. ein verkeleg overveldande oppleving. over 200 000 budde i og rundt omraadet, som vart paabegynt omtrent 900 f.kr. og siste bygningen er fraa rundt 800 e.kr. det er framleis uvisst kva som skjedde med det velfungerande samfunnet. men det etterlatte seg ruinar som det er umuleg aa ikkje la seg beundre over. dei hadde blandt ana svaert avanserte kalendersystem osv. resten kan dykk lese paa wikipedia antek eg;)
kjempe fint det.

belize-caye caulker

no shirt
no shoes
no problem
det er ordlyden paa denne sjarmerande billause oya rett utanfor belize. her er det om aa gjere aa gaa seint, banne mykje og royke ennaa meir. me e truleg dei einaste i latin amerika som ikkje brukar narkotiske stoff(turistar inkludert). aa bli pusha narkotiske substanser aapenlyst fleire gonger i timen e uvant for ein som kjem fraa ein plass der det er borgarvern mot hasj. men det gaar heldivis fint aa seie nei. yngve trudde han hadde funne framgangsmaaten for aa verken maatte kjoepe eller aa maatte doe viss dei blei sinna naar avvisninga kom. han sa bare "maybe tomorrow", sidan "dei ikke ville drepe ein potensiell kunde". problemet var bare at oya va mindre enn aamot og me va der fleire dagar. langarane kom daa med argument som "today is tomorrow", noko yngve raskt slo tilbake med "yes, but maybe tomorrow". slik holdt me oss dopfrie, og i live, paa paradisoya, som forovrig va varmt som helvette. langerane(da meiner eg alle mannlege innbyggerar) var foroeverig eit studium i seg sjoelv. dei gamle ville ligne paa bob marley, og dei unge ville ligne paa 50 cent. til vekslande hell sjoelvsagt.
ellers moette me paa ein haug med trivlege folk som hadde dei samme interressene som oss sjoelve; aaa slappe av, ete god mat og drikke oel
da me humpa oss ut av belize paa humpete grusvegar, solbrune og blide, og bob marley sang"don´t worry about a thing, every little thing is gonna be allright", var eg overbevist om at bob va inne paa noko.
you better belize it.

tulum

livet som backpacker e visst heilt greit. sidan me kom t tulum har opplevingane staatt i koe. me har sett fantastiske mayaruinar, svoemmt med svaere havskilpadder, bada i underjordiske innsjoear og deltatt paa salsakurs. vel, det boer vel nevnast at me var dei einaste paa kurset som ikkje dansa. eit par corona e kje nok for to hardbarka nordmenn t aa bli lause i snippen. men me moette opp, og det e da vel det viktigaste. i tillegg til dette har me rukke aa feire bursdagen min og truffe masse flotte menneske.
stinkande romkameratar, skitne rom, kraaslege bad, toalettpapir i boette, mygg, kloakkeim naa og da, og konstante spraakproblem, er med andre ord, langt fraa nok t aa sette ein dempar paa tilvaeret.

haapar dykk frys.

cancun

har du i eit svakt augneblunk sett paa dei halvpornografiske "girls gone wild" filmane? har du i ein svart time av livet ditt sett uhyggeleg fulle jenter vise puppene for ei lusen t-skjorte? da har du sett cancun. dette er syndens by. "all inclusive"-hotell og "all inclusive"-barar ligg side om side som svarte, skitne perler paa ei snor. dette er plassen vaaryre amerikanske tenaaringar, som enda er for unge til aa drikke heime, faar utloep for sine behov for alkohol, merksemd og kanskje litt tilfeldig sex hist og pist. dresscoden er den samme som paa ungkarsfestivel, og countryfestivalen. dette er som eit russetreff som aldri tek slutt, opplyst i glorete neon. dette er plassen der ein blir tilbydt narkotiske substandser over ein lav sko, dette er plassen der magnus(les:bror 14aar) kunne drukke seg fra sans og samling framfoere glisande bartenderar, saa lenge han vifta med dollerar. dette er plassen alkoholen er billig og angeren dyr. det vil seie; heile plassen er dyr, lokalbefolkninga er sure og leie(som rett og rimeleg er) og turistane er... amerikanerar.
sjoelvsagt er det morosamt, ja me nektar ikkje for det. men det er og dyrt, slitsamt og ikkje minst veldig usjarmerande. saa naa ska me sydover, der mayaruinane regjerer framfor diskoteka.
me reiser i morgo, ska bare ta oss ein fest fyrst.

new york.

gutta fra calcutta tok seg inn i storbyen ein foeremiddag i januar. me hadde 3 dagar til raadighet og maatte fylle dei til randen av turistattraksjonar, bilete og fett. og det er med glede at eg kan berette at me klara kunststykket med god margin. aa ramse opp alle turistattraksjonane me saag er ikkje mykje givande. eg kan heller sei at me saag ut som japanske turistar paa speed, der me knipsa, smilte og viste V-tegn til alt og alle. det aa ete fett fekk me og gjordt. etter frukost var ein mett heile dagen, men mat maa ein ha likevel. saa me inntok det eine kaloririke maaltidet etter det andre. burgerar, popcornbotter utan botn, spareribs, egg og bacon, pannekaker. det va som ein kjente blodaarene snurpe seg sammen, og magen elta seg ut for kvart tygg. siste dagen va me leie og slo til med sunn mat. det resulterte i at undertegna laag stoennande i fosterstilling med eit mageknip eg ikkje har kjent maken til sidan dagane, da nettene vart lange, av voksesmerter.

ps: yngve syntest New York va kjempe-lite.